زندگی ......

 

         "زندگی شاید آن لحظه ی مسدودیست

   که نکاه من ، در نی نی چشمان  تو خود را ویران می سازد...

   و در این حسی است،

   که من انرا با ادراک ماه و با دریافت ظلمت خواهم آویخت

   در اتاقی که به اندازه ی یک  تنهاییست

   دل من که به اندازه ی یک عشق است

   به بهانه های ساده ی خوشبختی خود مینگرد

   به زوال زیبای گل ها در گلدان

   به نهالی که تو در باغچه ی خانمان کاشته ای

   و به آواز قناری ها

   که به اندازه ی یک پنجره می خوانند...

 

 

   سهم من اینست..............

   سهم من ،

                                                 آسمانیست که آویختن پرده ای آنرا از من        میگیرد

                                                 سهم من پایین رفتن از یک پله ی  متروکست     ...

   و به چیزی در پوسیدگی و غربت و اصل گشتن...

   سهم من گردش حزن آلودی در باغ خاطره هاست

   و در اندوه صدایی جان دادن که به من می گوید :

 

        "  دستهایت را دوست دارم!!! "

                                           

                                         

                            

                                    

بوسه

 

بوسه یعنی

 

بوسه یعنی وصل شیرین دو لب

بوسه یعنی خلسه در اعماق شب

 

بوسه یعنی مستی از مشروب عشق

بوسه یعنی آتش و گرمای تب

 

بوسه یعنی لذت از دلدادگی

لذت از شب , لذت از دیوانگی

 

بوسه یعنی حس طعم خوب عشق

طعم شیرینی به رنگ سادگی

 

بوسه آغازی برای ما شدن

لحظه ای با دلبری تنها شدن

 

بوسه سرفصل كتاب عاشقی

بوسه رمز وارد دلها شدن

 

بوسه آتش می زند بر جسم و جان

بوسه یعنی عشق من , با من بمان

 

شرم در دلدادگی بی معنی است

بوسه بر می دارد این شرم از میان

 

طعم شیرین عسل از بوسه است

پاسخ هر بوسه ای یك بوسه است

 

بهترین هدیه پس از یك انتظار

بشنوید از من فقط یك بوسه است

 

بوسه را تكرار می باید نمود

بوسه یعنی عشق  و آواز و سرود

 

بوسه یعنی وصل جانها از دولب

بوسه یعنی پر زدن , یعنی صعود...

 

 

 

 

 

 

 

عشق لالایی بارون تو شباست 

 نم نم بارون پشت شیشه هاست 

 لحظه ی شبنم و برگ گل یاس

لحظه ی رهایی پرنده هاست 

 لحظه ی عزیز با تو بودنه 

 آخرین پناه موندن منه ...

 

 

 

        

 

 

 

 

                         من دلم می خواهد خانه ای داشته باشم پر دوستی

                                      بر درش برگ گلی می کوبم

                             روی آن با قلم سبز بهار می نویسم ای یار...

                                      خانه ی دوستی ما اینجاست

                                        که دیگر نپرسد سهراب

                                      خانه ی دوست کجاست؟؟؟ 

                                     

  

پری

 

 
عشق یعنی مهرو نازو دلبری
عشق یعنی آفتاب دیگری
عشق یعنی هدیه ای از آسمان
عشق یعنی رحمتی بر عاشقان
عشق یعنی دختری از جنس ماه
عشق یعنی چشمه ای در بین راه
عشق،شاید دختری باشد صبور
عشوه گر شور آفرین و پر غرور
عشق یعنی پیچش نیلوفری
عشق یعنی سایبان بهتری
عشق یعنی ناله ای از عمق دل
عشق یعنی دلبری خوش آب و گل
عشق یعنی برگ گل بر دیدگان
عشق بازی با گل و پروانگان
عشق سخت و آهنین مانند سنگ
عشق در گوشم زند همواره زنگ
عشق یعنی قاصدک همراه باد
رقص شیرینی که پایانش مباد
عشق از هر آرزویی برتر است
عشق در چشمان من نیلوفر است
عشق یعنی نور حق بر جان و تن
عشق یعنی سرور و سامان من
عشق یعنی هدیه ازسوی خدا
هدیه ای زیبا و بر هر کس روا

 

 

"به نام او"
من
پری کوچک غمگينی را
می شناسم که در اقيانوسی مسکن دارد
و دلش را در يک نی لبک چوبين
می نوازد آرام،آرام
پری کوچک غمگينی
که شب از يک بوسه می ميرد
و سحرگاه از يک بوسه به دنيا خواهد آمد!!!

      

حرف دل

                                  "به نام او"

     دلم میخواست :

                   دنیا رنگ دیگر بود

                  خدا با بنده هایش مهربان تر بود

                 از این بیچاره مردم یاد می فرمود

    دلم میخواست :

                  زنجیر گران از بارگاه خویش می آویخت

                 که مظلومان خدا را پای آن زنجیر ز درد خویشتن آگاه میکرند.

           

                 چه شیرین است وقتی بیگناهی داد خود را از خدای خویش میگیرد

      چه شیرین است اما من ...

       دلم میخواست :

                    اهل زور و زر ناگاه !

                   ز هر سو راه مردم را نمی بستندو زنجیر خدا را بر نمی چیدند!!!

               

                         

گل خشکیده

 

                               من دگر آن نیستم به خویش مخوانم

                                من گل خشکیده ام به هیچ نیرزم...

                                عشق فریبم دهد که مهر ببندم

                                مرگ نهیبم زند که عشق نورزم!

 

                



 

 

عشق

 

"به نام او"
پروردگارم !
مهربان من!
از حسرت این بهشت رهایی ام بخش
من در این بهشت همچون تو در انبوه آفریده های رنگارنگت تنهایم
تو قلب بیگانه را می شناسی
که خود در سرزمین وجود بیگانه بوده ای
کسی را برایم بیافرین تا در او بیاریمم
دردم درد بی کسی است ...

"دکتر علی شریعتی" 

                                                           

"بشنو این نکته که خود را ز غم آزاد کنی

خون خوری گر طلب روزی ننهاده کنی

 

آخرالامر گل  کوزه گران خواهی شد

حالیا فکر سبو کن که پر از باده کنی

 

گر از آن آدمیانی که بهشتت هوس است

عیش با آدمئی چند پری زاده کنی

 

تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف

مگر اسباب بزرگی همه همه آماده کنی

 

اجرها باشدت ای خسرو شیرین دهنان

گر نگاهی سوی فرهاد دل افتاده کنی

 

خاطرت کی رقم فیض پذیرد هیهات

مگر از نقش پراکنده ورق ساده کنی

 

کار خود گر به کرم باز گذاری حافظ

ای بسا عیش که با بخت خدا داده کنی..."

 

                

خیال

 

"به نام او"
"هر شب از پشت بام روياها مي پري از خيال بالاتر

از خيال پرنده حتي از آرزوهاي بال بالاتر

بين الفاظ تازه مي گردم تا بيابم برايتان نامي

در كتاب لغت نمي بينم واژه اي از زلال بالاتر

امپراطور آسمانهايي كهكشاني نشسته در چشمت

رهسپاري به سمت آبي ها رفته اي از محال بالاتر

فكر اين را نكن كه من اينجا روي دستان خاك مي مانم

دست خود را به آسمان بسپار هي برو بي خيال! بالاتر

در جنوبي ترين ولاياتت هي به دريا دخيل مي بندم

گر چه در نقشه هاي جغرافي رفته اي از شمال بالاتر

لاك پشتي اسير گودالم من كجا و بلند پروازي

مي پرم با تمام نيرويم يك وجب از زوال بالاتر ..."

 

پناه

 

"زیر رگبار نگاهی گریان

چه کسی گفت بمان ؟

همه گفتند برو ،
سر پناهی نزدیک
لای یک بوته ی بذر شالی ،موسمی خفته به دشت ،گیوه ها را پاک کن،بیگدار موج بر آن موسم زن ،
برو از شهر برون ،
سر لبریزی یک خندق مرگ ،زیر یک چتر بلند ،
در پس خواهش یک چشم قشنگ... 
پاها لرزیدند !
و نگاهی خسته ،پا به پای مرداب ،
هی تلنگر میزد
به نگاه خسته ی من
ناگهان!!!
در پس یک برج فرورفته به خاک ،
پشت دلگرمی یک پیچ نگاه ،
نرسیده به خواب خوش استغنا ،
سر بر آورد نگاهی بی باک
دل به دریا زدو گفت :

تو بمان!
ارتعاش نفسی بالا زد :

تو پناه من باش !
تو اگر می خاهی جاده را دنبال کن
من اگر باز آیم به گمان می دانم
!سینه ها خواهد سوخت
و ترک خورده ی قلب ما را ، چه کسی خواهد دوخت ؟؟؟
 در لحاف یخی و خیس غروب ،رخنه می کرد سکوت.
و نفهمیدیم در آن خاموشی شب چه کسی گفت

بمان ؟!!

 

 

عشق

 

 

"نام او"

عشق آمد
وشولای سبزش را به روی دلم کشید.

دلم بیدار شد

جوانه زد

شکوفه داد

وخندید.

 بی آنکه حدس زده باشم

مبتلا شدم به عشق

مبتلا شدم به همه چیز ..همه کس !

 

 

 

دوش ديوانه شدم , عشق مرا ديد و بگفت
آمدم , نعره , مزن , جامه مدر , هيج مگوي
گفتم اي عشق من از چيز دگر ميترسم
گفت آن چيز دگر نيست , دگر هيچ مگوي
من به گوش تو سخن هاي نهان خواهم گفت
سر بجنبان كه بلي , جز تو به سر هيچ مگوي
گفتم اين روي فرشته است عجب يا بشر است
گفت اين غير فرشته است و بشر هيچ مگوي
گفتم اين چيست بگو زير و زبر خواهم شد
گفت ميباش چنين زير و زبر هيچ مگوي
اي نشسته تو در اين خانه پر نقش خيال
خيز از آن خانه برون رخت ببند هيچ مگوي
من غلام قمرم, غير قمر هيچ مگوي
پيش من جز سخن شمع و شكر هيچ مگوي ...

 

                     

 

 

"غروب شد
خورشید رفت
آفتبگردان به دنبال خورشید می گشت
ناگهان ستاره ای چشمک زد
آفتابگردان سرش را پایین انداخت !!!

 

               گل ها هرگز خیانت نمی کنند!!!

 

 

 

غم

 

"ماییم که هرگز دم بی غم نزدیم
خوردیم بسی خون دل و دم نزدیم...
بی شعله ی آه،لب ز هم نگشودیم
بی قطره ی اشک ،چشم بر هم نزدیم ..."